ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ και ΕΚΔΟΤΕΣ

Όταν τελείωσα το μυθιστόρημα μου και ήθελα να το δώσω σε εκδοτικούς οίκους για θεώρηση, άκουσα τυχαία σε μια διαδικτυακή συζήτηση για την προστασία πνευματικής ιδιοκτησίας.
Τότε άρχισα να ψάχνω σε όλους τους γνωστούς και μη, για να μου λύσουν τις απορίες που είχα.
Το σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Νόμιζα ότι το ISBN που είχαν όλα τα βιβλία, ήταν ένα είδος προστασίας αφού ήταν καταγεγραμμένο στα μητρώα της Εθνικής Βιβλιοθήκης, αλλά απ' ότι μου είπε μια υπάλληλος, ήταν ένας απλά αριθμός για να κυκλοφορήσει το βιβλίο στη αγορά. Μου είπε ότι προστασία δεν υπάρχει, απ' τη στιγμή που το βιβλίο βγαίνει στην αγορά. Αν κλαπεί η ιδέα, τότε, μόνο στα δικαστήρια μπορώ να τη διεκδικήσω και γι' αυτό το λόγο πρέπει να έχω κάνει ορισμένα πράγματα για να πιστοποιήσω ότι το έργο είναι δικό μου κι αυθεντικό.

 Κατ' αρχήν, μόλις τελειώσω το μυθιστόρημα ή ότι άλλο έχω δημιουργήσει, πρέπει να το βγάλω ένα αντίγραφο και να το στείλω πρώτα στον εαυτό μου. Αυτό είναι το μόνο που με κατοχυρώνει, ότι εγώ και μόνο δημιούργησα το συγκεκριμένο έργο. Αν στείλω τυπωμένες σελίδες στον εκδοτικό οίκο, πρέπει να στείλω τα ίδια πρώτα σε μένα. Επίσης οτιδήποτε αλλαγή έκανα στο κείμενο, έστελνα πρώτα τις διορθωμένες σελίδες σε μένα.
Επίσης μπορείς να γράψεις σε CD το αρχείο όπου υπάρχει το κείμενο γραμμένο. Όταν δημιουργείς ένα έγγραφο στον υπολογιστή, αυτόματα καταχωρείται η ημερομηνία δημιουργίας και κάθε φορά που μπαίνεις στο έγγραφο για να συνεχίσεις το γράψιμο ή να διορθώσεις κάτι, ο υπολογιστής καταγράφει την ημερομηνία τροποποίησης του εγγράφου. Αν αυτό το αρχείο το γράψεις σε CD και το στείλεις στον εαυτό σου, είσαι κατοχυρωμένος ότι δημιούργησες ένα έγγραφο με αυθεντική ημερομηνία.
Οτιδήποτε έστειλα σε μένα δεν έπρεπε να ανοιχτεί. Μένει στο φάκελο με τις σφραγίδες του ταχυδρομείου, οι οποίες πιστοποιούν ότι το περιεχόμενο του φακέλου υπάρχει πριν τον αριθμό πρωτοκόλλου του εκδοτικού οίκου.
Οι συμβολαιογράφοι δεν ήξεραν τι είδους συμβόλαιο να φτιάξουν για κατοχύρωση κι αυτό το θεωρώ πολύ περίεργο κι απαξιωτικό, επειδή υπάρχει ολόκληρος οργανισμός περί πνευματικής ιδιοκτησίας με ένα σωρό άρθρα που συμπεριλαμβάνουν τα δικαιώματα ακόμα και των κληρονόμων των δημιουργών.  http://www.opi.gr/index.php/2013-10-03-12-24-10/2121-1993

Ξεκινώντας νωρίτερα, το 2004, με μικρές νουβέλες τις οποίες τύπωνα μόνη μου στο στούντιο μου, και ρωτώντας στην Εθνική Βιβλιοθήκη          http://isbn.nlg.gr/                   http://www.nlg.gr/        πως μπορώ να πάρω ISBN, έμαθα πως μπορεί να θεωρηθώ εκδότης, χωρίς καμία επιβάρυνση (εννοώ φορολογική επίπτωση) και να πάρω το νούμερο αυτό και μετά να τυπώσω το βιβλίο τοποθετώντας το νούμερο αυτό σε κάποια σελίδα με την ένδειξη copyright, όπως στα βιβλία που βλέπουμε.
Ακόμα διαπίστωσα πως αν ο συγγραφέας κάνει αυτοέκδοση, πληρώνει δηλαδή ο ίδιος για την έκδοση του βιβλίου και δεν αγοράζει ο εκδοτικός οίκος τα δικαιώματα του, το copyright αναφέρει το όνομα του, γιατί κρατάει ο ίδιος τα δικαιώματα, ενώ αν αγοράσει ο οίκος τα δικαιώματα, το copyright αναφέρει μόνο τον οίκο.
Αν βάλουμε ως ερώτημα print on demand, ή αυτοέκδοση στο google θα μας απαντήσει με πολλούς εκδοτικούς οίκους που τυπώνουν βιβλία επίδοξων συγγραφέων (σαν εμένα) έναντι αμοιβής, με εκατοντάδες αντίτυπα που τα παίρνεις στο σπίτι σου και δεν ξέρεις τι να τα κάνεις.